André van Duin (73), een van ’s lands meest geliefde komieken en presentatoren, is geopereerd aan darmkanker. „Ik ben er wonderwel doorheen gesjeesd.”

André van Duin werd vorige week opgenomen in het Antoni van Leeuwenhoek (AVL) ziekenhuis in Amsterdamen en maakt een zware tijd door. In een eerder stadium onderging hij daar al een aantal chemokuren. Dit meldde De Telegraaf vanmorgen.

Van Duin doet zijn verhaal tegenover de krant op de eerste sterfdag van zijn grote liefde Martin Elferink, die een jaar geleden overleed aan kanker. Extra wrang is het dus dat hij nu zelf moet vechten tegen de ziekte. Vijf maanden lang hield Van Duin zijn situatie geheim voor de buitenwereld om te werken aan zijn herstel. Opgelucht kan hij nu zeggen dat de operatie goed is verlopen en dat hij inmiddels weer thuis is. Maar ondanks die positieve berichten heeft de hele situatie er bij hem flink ingehakt.

Alarmbelletje voor André van Duin

„Het begon tegen het einde van de zomer. Op het gevaar af dat dit riooljournalistiek wordt: ik stond op van de wc en je kijkt dan wel eens achterom”, zegt André van Duin in de krant van wakker Nederland. „Daar zag ik een pluimpje bloed en daardoor ging bij mij een alarmbelletje rinkelen. En vervolgens bij mijn huisarts ook. Het kan een poliep zijn, of iets anders onschuldigs, maar hij stuurde me toch door voor verder onderzoek en daarbij werd in de scan een tumor in de dikke darm gezien.”

Hij vervolgt: „En zo kwam ik weer terug in het AVL, waar ik met Martin zoveel voetstappen heb liggen. Ik kende er de weg nog, om het zo maar te zeggen. Nu was ik het zelf, die daar de medische molen in ging. Maar anders dan met hem toen, zag het er wel meteen goed uit. De tumor op zich bleek goed operabel te zijn, maar hij moest eerst wel kleiner worden voordat ze hem durfden weg te halen. Daarom kreeg ik vier chemokuren waar ik wonderwel doorheen gesjeesd ben. Weinig bijwerkingen, weinig ellende. Een beetje tintelende vingers, maar daar bleef het gelukkig bij.’

Terugdenken aan Martin

Hoewel hij natuurlijk terugdacht aan de dagen die hij destijds met zijn Martin doorbracht in het AVL, was de situatie nu van meet af aan anders. André van Duin: „Bij mij waren de bloedwaardes nu wel steeds goed en in december bleek uit de scan dat de tumor al flink was geslonken. Eigenlijk hadden ze toen al kunnen opereren, maar dan had ik met de feestdagen in het ziekenhuis gelegen en dat wilde ook niemand. Maar toch was het allemaal heel erg emotioneel. Je gaat je huis uit, op weg naar het ziekenhuis, en dat doe je in de hoop dat het allemaal weer goed komt en dat je het huis weer terug zal zien. Dat komt natuurlijk helemaal na de ervaringen met Martin.”

Hij vervolgt: „En zo kwam ik weer terug in het AVL, waar ik met Martin zoveel voetstappen heb liggen. Ik kende er de weg nog, om het zo maar te zeggen. Nu was ik het zelf, die daar de medische molen in ging. Maar anders dan met hem toen, zag het er wel meteen goed uit. De tumor op zich bleek goed operabel te zijn, maar hij moest eerst wel kleiner worden voordat ze hem durfden weg te halen. Daarom kreeg ik vier chemokuren waar ik wonderwel doorheen gesjeesd ben. Weinig bijwerkingen, weinig ellende. Een beetje tintelende vingers, maar daar bleef het gelukkig bij.’

Terugdenken aan Martin

Hoewel hij natuurlijk terugdacht aan de dagen die hij destijds met zijn Martin doorbracht in het AVL, was de situatie nu van meet af aan anders. André van Duin: „Bij mij waren de bloedwaardes nu wel steeds goed en in december bleek uit de scan dat de tumor al flink was geslonken. Eigenlijk hadden ze toen al kunnen opereren, maar dan had ik met de feestdagen in het ziekenhuis gelegen en dat wilde ook niemand. Maar toch was het allemaal heel erg emotioneel. Je gaat je huis uit, op weg naar het ziekenhuis, en dat doe je in de hoop dat het allemaal weer goed komt en dat je het huis weer terug zal zien. Dat komt natuurlijk helemaal na de ervaringen met Martin.”

Bron: Metronieuws