Irritatie
Irritatie
Weet je wat mij irriteert? Dat je met sommige mensen niet kan communiceren. Dat vind ik 1 van de aller ergste dingen in het dagelijkse leven. Dan wil je bijvoorbeeld iemand snel even aanschieten om iets aan haar te vragen, zo even tussen neus en lippen door. Je ziet zelf ook wel dat ze in een gesprek is met iemand, maar het is maar een klein vraagje wat voor jou een heel belangrijk antwoordt heeft en zei heeft dat antwoordt met een simpele en kleine ‘ja’ of ‘nee’. Denk maar niet dat je reactie krijgt. En als je wel reactie krijgt dan krijg je een lading gezeik of je heen. ‘Zie je niet dat ik in gesprek ben?’ Voordat ik dan kan antwoorden moet ik alweer antwoorden op de rest van de retorische vragen die mijn kant op worden gesmeten. Ik bereik nu met een heel snel tempo mijn kookpunt. 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10! ‘Je kan toch wel even ‘ja’ zeggen? Of
‘nee’ het zal me ook wat, zeg maar ‘nee’ dan heb ik tenminste iets. Maar ga niet langer je eigen gesprek ophouden door je aan mij te irriteren op je eigen irritante manier. Ik zeg tot overmaat van ramp ook nog: ‘ Je had allang antwoord kunnen geven op mijn vraag, dan was ik allang weggeweest en had jij je belangrijke gesprek voort kunnen zetten’. Zulke dingen moet je blijkbaar niet zeggen in zo’n discussie want het kwam de discussie niet echt ten goede. De persoon waar ik mee in discussie lig, een discussie die eigenlijk totaal onnuttig is, maakt een wegwerp gebaar met d’r hand. Ik krijg op dit moment zo heel vreemd gevoel in mijn hoofd, het jeukt een beetje, het is niet echt prettig. Ik word er meer en meer geïrriteerd door, ik krijg het warm en mijn handen beginnen langzaam mijn vingers 1 voor in uit zijn kom te trekken tot je 10 keer ‘pok’ hoort. Ik vraag haar waar het op slaat om mij zo te behandelen. Ze geeft antwoordt met de woorden: ‘Gewoon, daarom’ En ze lacht, niet lief lachen maar zo’n geniepig vies lachje. 2 woorden die ik toch al haat, haat ik op dit moment nog zoveel meer dan normaal. Ik vraag haar of ze hier een kick van krijgt en of ze het grappig vind? Ze zegt: ‘Nee’ met een verbaasde en irritante blik. ‘Waarom lach je dan’? is mijn vraag aan haar. ‘Ik lag helemaal niet om je’ is haar antwoord terug. Op dit moment komt er bij elke snelle uitademing stoom uit mijn neus, mond en oren. ‘ Ik zei niet dat je om mij lacht, ik zei: waarom lach je dan?’ ‘Ooh gewoon, zegt ze’. En draait zich naar de persoon waarmee ze zo druk mee aan het praten was dat er een kleine ‘ja’ of ‘nee’ niet af kon. Tot 10 tellen lukt op dit moment niet meer, ik voel alleen nog mijn warme adem en mijn nog hetere hoofd. Heb geen gevoel meer in mijn benen en denk met iedere gedachte wat ik haar wel niet kan aandoen. Ik besluit op het laatste moment maar zelf te kiezen voor een antwoord op de vraag: ‘Hee heb je nu tussendoor heel even tijd voor me’? Neem aan dat het een ‘Nee’ was.
Copyright: Colin Alexander Heikens (20 maart 2007)